«Не можаце забяспечыць заробкам - у адстаўку!»

• 13.01.2018, 9:46

Заробкі ў Беларусі ўжо меншыя за мінімум.

Паводле звестак Белстата, у некаторых беларусаў штомесячныя рэсурсы не перавышаюць і палову бюджэту пражытачнага мінімуму.

У студзені-верасні мінулага года сярэднедушавыя наяўныя даходы амаль 9,5 тысячы чалавек не дацягвалі да 95 рублёў (47 даляраў ЗША) - паловы бюджэту пражытачнага мінімуму. Паводле звестак афіцыйнай статыстыкі, беларусаў, якія жывуць за нацыянальнай рысай беднасці, стала больш, у параўнанні з папярэднім годам.

На дыскусійных пляцоўках у інтэрнэце беларусы распавядаюць свае жыццёвыя гісторыі.

Адзін з карыстальнікаў прызнаецца, што ніколі не думаў, што можа аказацца ў становішчы, калі давядзецца жыць на 174 рублі (87 даляраў ЗША) у месяц на дваіх чалавек.

«У сакавіку мінулага года ФСАН паставіў мой рахунак ІП у банку на картатэку і ўсё, што б я ні зарабіў, забірае. Напісаў ліст у вышэйшую інстанцыю, але прыйшлі тыя ж з мясцовага фонду, абследавалі жыллёвыя ўмовы, сказалі, што занадта добры дом, і напісалі справаздачу, што з голаду не паміраем».

На самай справе за мяжой беднасці ў нас значна больш людзей.

«Не ва ўсіх пенсіянераў, што пайшлі на пенсію ў апошнія 5-10 гадоў, сярэдняя пенсія, атрымліваецца 230-270 рублёў. Пасля аплаты ЖКГ, паслуг сувязі і лекаў як раз і застаецца 100 рублёў. Вось і жывуць на іх, калі не падзарабляюць. Калі ў маладога ёсць шанец на змены, то старыя і інваліды ўжо не выкараскаюцца з няўмольнай галечы».

Хтосьці прывёў статыстыку спажывання мяса ў краіне ў якасці аргументу, маўляў, як мы можам быць такімі беднымі, калі столькі ямо мясной прадукцыі.

«Вяскоўцы, калі б не трымалі птушку, дакладна капыты б адкінулі, - парыраваў карыстальнік форуму. - Вось вам і мяса. Але сваё. А ў крамах бяруць у асноўным кураціну. Хутка ўжо закукарэкаем ад гэтай кураціны...»

Чытачы сайта Charter97.org у каментарах да артыкулаў аб узроўні жыцця беларусаў катэгарычныя:

«Ну, калі ўлада не можа забяспечыць працай з годным заробкам, яна павінна падаць у адстаўку. І іншага не дадзена. Гэта іх абавязак. Калі ўзяўся за гуж не кажы, што не дуж - так абвяшчае прымаўка. Але Касцевіч з былой Шчоткінай намалююць тое, што хочацца пачуць абраны. Ну, ён як малое дзіця - чым бы не цешылася, абы не плакала. І што застаецца беднаму беларусу? Шукаць працу ў іншых краінах. Што ён і робіць і правільна робіць. І што яны будуць рабіць, калі пачнуць з'язджаць і іх сем'і? Выжываць стала невыносна».

«Якая афіцыйная статыстыка? Як заўсёды хлусяць. Лiчбу варта памножыць у сто разоў!»