Уяўныя сігналы
- TELEGRAM-КАНАЛ «ЛІСТЫ ДА ДАЧКІ»
- 24.12.2024, 10:25
Некаторыя занадта доўга гулялі без шапкі па эмігранцкай спякоце.
Нехта ўчора сказаў, што ён не дарма з'ездзіў у Арабскія Эміраты. Таму што камусьці ў Эміратах быў знак. А можа нават сігнал, што Еўропа без яго "не можа існаваць", таму Еўропа яму хутка адкрыецца.
І я вось трошкі не разумею, навошта дзеля гэтага сігналу трэба было ехаць у такую далячынь. Некаторыя раней атрымлівалі такія сігналы, наогул не выходзячы з пакоя. Збіраў вакол сябе прадстаўнікоў калектыўнага Захаду, і яны яму сігналілі пра яго сусветнагеапалітычнае значэнне.
І вось я асабіста не бачу ніякай прынцыповай розніцы паміж уяўнымі сігналамі, які сёй-той атрымліваў, не выходзячы з пакоя, і тымі, якія ён прывёз з Эміратаў. А з іншага боку, не мы ж выбіраем свае сігналы. Гэта сігналы нас выбіраюць. Калі па эмірацкай спякоце без шапкі, у такім немаладым ужо ўзросце.
Асабліва, калі вельмі хочацца, каб Еўропа даслала які-небудзь знак. Таму што ў кагосьці ёсць, вядома, старэйшы саюзнік, але заставацца з гэтым саюзнік сам-насам чым далей, тым страшней.
Але адкрыта пра гэта сёй-той сказаць не можа. Ды і няма каму. Прадстаўнікам калектыўнага Захаду, якія знаходзяцца з ім у адным пакоі казаць усё адно бескарысна. Сёй-той ужо спрабаваў. І не раз. Яны толькі галавой ківаюць і са ўсім згаджаюцца.
Таму сёй-той пачаў пасылаць у Еўропу сваіх галубоў міру. Былых палітвязняў і палітолагаў з нявызначаным працаўладкаваннем. Учора адзін апублікаваў сваё фота на прыступках французскага міністэрства абароны і напісаў, што ў яго тамака былі справы. Паслаў, як той казаў сігнал, што глыбока ў глыбіні ідуць глыбінныя працэсы.
І мяркуючы з артыкула, які напісаў іншы голуб міру, сігнал, які яны вязуць з сабой, палягае ў тым, што беларускі суверэнітэт знаходзіцца пад пагрозай. Што сёй-той яго адзіны гарант. Што калі Еўропа перад некаторым не адкрыецца, то найбліжэйшы саюзнік каму-небудзь нічога ад суверэнітэту не пакіне.
Я не буду табе зараз казаць аб тым, што гэтую булачку, пра пагрозу суверэнітэту, яны спрабуюць скарміць Еўропе ўжо не першы раз. Не стану ўспамінаць, з-за каго канкрэтна беларускі суверэнітэт апынуўся ў такім пагрозлівым становішчы. Хаця на гэтую тэму можна шмат усяго ўспомніць.
У мяне ёсць меркаванні больш практычнай уласцівасці. Не пра тое, хто вінаваты, а пра тое, што сёй-той можа з гэтым зрабіць. Я зусім не сумняваюся, у тым, што гаранту суверэнітэту застацца без суверэнітэту было б непрыемна. Я сумняваюся ў тым, што ён у сваім цяперашнім стане можа нешта гарантаваць. Вось кім ён будзе гарантаваць, калі суверэнітэту спатрэбяцца раптоўныя гарантыі?
У ягоных губазікаў у кабінэтах вісяць партрэты Пуціна. Яго генералы хочуць сабе саюзную інтэграцыю, каб красці не горш за генералаў расейскага войска. І хто зараз сапраўдны гарант яго карсаўцам - гэта вельмі вялікае пытанне. Калі давядзецца выбіраць паміж лаяльнасцю беларускаму гаранту ці Пуціну, я амаль не сумняваюся каго яны абяруць.
Сведкі стабільнасці з дармаедкай Бондаравай не ў стане даць рады. Куды ім што гарантаваць супраць Пуціна.
І гэта ж не толькі я разумею пра магчымасці гаранта, тэмін гарантыя якога даўно скончыўся. Яны ж на сваім калектыўным Захадзе не такія тупыя, як сёй-той запомніў з гумарыста Задорнава.
Таму, замест таго каб рассылаць сваіх галубоў па Еўропах гаранту трэба спачатку даказаць, што ён у прынцыпе ў стане што-небудзь гарантаваць. Вызваліць закладнікаў у таварных колькасцях. Перастаць набіраць новых. Губазікаўцаў засунуць куды далей, пакуль губазікаўцы не засунулі яго самога дзеля новага гаспадара.
І тады, магчыма, знайшліся б ахвочыя абмеркаваць з гарантам яго будучыя гарантыі. Хоць, вядома, беларускаму суверэнітэту без гаранта было б значна спакайней.
Telegram-канал "Лісты да дачкі"