«Лукашэнка наступіў на супрацьпяхотную міну»
- 4.12.2024, 22:47
Пратэстная спружына расціснецца.
Галоўная ўправа выведкі Мінабароны Украіны паведаміла, што расейцы аўральна пакідаюць Дамаск. Сірыйскія паўстанцы ўжо ўзялі Алепа і вядуць баі за Хаму.
Як паразы рэжыму Башара Асада адаб'юцца на Пуціну? Пра гэта сайт Charter97.org пагаварыў з кандыдатам філасофскіх навук, кіраўніком украінскага Цэнтра беларускіх камунікацый Максімам Плешкам:
- Вядома, гэта велізарны рэпутацыйнага ўдар па Пуціну. Ва Украіне радуюцца, калі саступаюць хаўруснікі твайго ворага. Б'юць падзеі ў Сірыі і па Лукашэнку. Не так даўно беларускае МЗС выказала падтрымку рэжыму Асада. Дыктатары-лузэры аб'ядноўваюцца, падтрымліваюць адзін аднаго, але саступаюць.
Параза Расеі падрывае экспарт яе вайсковай сілы. Калі тыя ж "вагнераўцы" заходзілі ў Афрыку, яны давалі гарантыі, падпісвалі абавязацельствы, бралі грошы і рэсурсы, а цяпер, як гэта было ў Малі, іх разбіваюць, а яны кажуць, што гэта - "ўкраінскае ГУВ". Гэта ж аплявуха на ўзроўні ўсіх сусветных спецслужбаў і вайсковых структур. Цяпер Сірыя. Пуцін паказваў, што ён - "вялікі геапалітычны гулец", укладваў рэсурсы, дапамог узяць Алепа, а цяпер горад страчаны літаральна за два дні, з-за чаго пакутуюць расейскія прапагандысты. Імідж Расеі як экспарцёра вайсковай сілы вельмі пацярпеў.
Калі Асаду спатрэбілася вайсковая падтрымка, ён паляцеў да Пуціна і пачаў прасіць аб дапамозе. Але што можа даць Крэмль? Наземныя войскі ён даць не можа, бо сам залучае для вайны паўночнакарэйцаў, каб закрываць дзюры. Пуцін можа выдаць авіяцыю, але ў абмежаванай колькасці. Ва Украіне гэта толькі вітаецца, бо калі будуць перададзены нават некалькі самалётаў ці сістэм СПА, яны не будуць задзейнічаны на ўкраінскай тэрыторыі. Для нас толькі лепей.
Таму Сірыя б'е па Пуціну і Лукашэнку ў палітычным плане, змяншае экспарт расейскай ваеннай сілы і магчымасць удзельнічаць у войнах.
- Пуцін паказаў, што Асад для яго не моцна значная фігура. Ці з'яўляецца Лукашэнка больш прыярытэтным?
- Вядома, для Пуціна Лукашэнка больш прыярытэтны, чым Асад. Найперш - праз геаграфію. Беларусь мае вялікае геапалітычнае значэнне для Расеі. Ёй патрэбны "беларускі балкон", які ўкліньваецца ў Захад. Калі Украіна, цытуючы Дугіна, гэта “падбрушша Расеі”, то Беларусь — проста пад горлам Масквы.
З палітычнага пункту гледжання - таксама, так званая “саюзная дзяржава”, Беларусь важная і ў эканамічных інтарэсах. Калі Асад - аддаленыя інтарэсы, іміджавая гісторыя, то Лукашэнка - канкрэтнае проксі, якое ўплывае і на цябе.
Трэба сказаць, што існуе два падыходы: перамога Украіны, раскіанне і дэарганізацыя Расеі прывядуць да змен у Беларусі. Але ёсць і іншы - перамены ў Беларусі стануць каталізатарам пачатку раскідання Расеі. Таму Беларусь - важны элемент у гэтым расейскім пазле, вельмі значны для Пуціна.
Відавочна, што Пуціну трэба захаванне статуса-кво ў Беларусі - палітычны, вайсковы і эканамічны кантроль над краінай. Таксама знішчэнне культуры, мовы, сціранне ідэнтычнасці. Гэта тое, што ўжо сёння адбываецца. У адрозненне ад савецкай філасофіі, дзе былі нацыянальныя рэспублікі, культура, мова, тэатры, сёння расейская палітыка іншая. Крэмль кажа, што ўкраінскай і беларускай дзяржавы не існуе, беларусы і ўкраінцы павінны стаць расейцамі.
Таму Пуціну патрэбны статус-кво ў Беларусі, а Лукашэнка яго цалкам забяспечвае.
- Ці не закрадаецца ў галаву Лукашэнкі думка, што Пуцін можа яго падмануць, як Асада?
- Гэта цікавая заўвага. Трэба разумець, што Лукашэнка далёка не наіўны дурань. Хоць яго і заносіць у маразм і ахінею, але ён столькі часу ва ўладзе, што выпрацаваў добры інстынкт самазахавання. Лукашэнка бачыў, што адбылося з Арменіяй, што адбываецца з Асадам. Ён разумее, што Пуцін яго кіне. Мы ж цудоўна памятаем 2020 год, Крэмль хацеў яго змяніць, там былі пэўныя гульні. Нельга сказаць, што паміж двума дыктатарамі ёсць "вялікая любоў". Проста сёння Пуцін забяспечвае Лукашэнку захаванне ўлады.
Лукашэнку можна параўнаць з чалавекам, які наступіў адной нагой на супрацьпяхотную міну. Бо мы цудоўна разумеем, што пратэст у 2020 годзе паказаў, што беларусы — еўрапейскі народ, цывілізаванае грамадства. Уся гэтая энэргія загнана ў падполле, спружына сціснутая, Лукашэнка на ёй стаіць. Сёння ўсё нібы стабільна, але калі ён паварушыцца - міна выбухне, яму адарве ногі. Выбачайце, за такую аналогію, але для Украіны, дзе ідзе вайна, яна блізкая. Калі Лукашэнка стаіць на міне, то Пуцін — той, хто ўпёрся яму ў плечы і прыціскае, каб міна не ўзарвалася, бо зачэпіць і яго.
Думаю, гэтая аналогія апісвае характар іх стасункаў.