Politico: У Захаду ёсць пяць спосабаў эфектыўна ўдарыць па здольнасці Пуціна весці вайну
- 21.02.2024, 14:48
Частка плана ўжо спрацавала.
Заходнія эксперты адзначаюць, што Расея не зможа заставацца ў стане вайсковага канфлікту з Украінай вечна. Гэта азначае, што сітуацыя ўсё больш ператвараецца ў вайну на знясіленне паміж здольнасцю Масквы працягваць барацьбу і здольнасцю Захаду падтрымліваць Украіну.
Аднак для таго, каб паскорыць прымус РФ да міру, Захад можа пайсці на пяць эфектыўных захадаў, якія падарвуць эканамічную здольнасць Крамля працягваць уварванне.
Аб гэтым піша амерыканскае выданне Politico.
«Вось пяць рэчаў, якія маглі б зрабіць палітыкі, калі б яны сапраўды хацелі націснуць на Пуціна», - адзначана ў матэрыяле.
Выпраўленне лімітавай цаны нафты
У снежні 2022 года клуб багатых краін G7, а таксама ЕЗ і Аўстралія ўвялі беспрэцэдэнтнае абмежаванне кошту расейскай нафты 60 даляраў за барэль, спадзеючыся, што гэта прымусіць Маскву працягваць пастаўкі для стабілізацыі сусветнага рынка, але пры гэтым скароціць яе прыбыткі ад продажаў.
Спачатку план спрацаваў, але з часам яго эфектыўнасць знізілася, бо Масква знайшла спосабы абысці правілы. Сёння практычна ніводная марка нафты не прадаецца ніжэй за лімітавы кошт.
Цяпер для Кіева першачарговая задача - пераканаць заходніх хаўруснікаў ужыць захады супраць «ценявога флоту» састарэлых танкераў, якія Расея выкарыстоўвае для продажу сваёй нафты ў парушэнне санкцый.
Кіеў таксама намагае на тым, каб яго партнёры закрылі шчыліну, якая дазваляе такім краінам, як Індыя, Турцыя і Кітай, набываць расейскую нафту ўсякім коштам і перапрацоўваць яе ў бензін, дызельнае паліва і іншыя тыпы паліва для продажу ў іншых краінах.
Аднак адсутнасць згоды сярод заходніх хаўруснікаў, якія гавораць, што ЗША не зацікаўленыя ва ўзмацненні жорсткасці існых правіл, а таксама асцярогі наконт росту коштаў энэрганосьбітаў стрымліваюць усе дзеянні.
Удар па расейскім гандлі металамі
Больш чым рашуча настроеныя еўрапейскія сталіцы намагаюць на забароне ўсяго імпарту расейскага алюмінію, бо цяпер амаль 80% гандлю гэтым металам не падпадае пад санкцыі.
Хоць гэты крок падтрымалі Эстонія, Латвія, Літва і Польшча, Еўракамісія не ўключыла ідэю ў сваю апошнюю прапанову аб санкцыях. Аднак выканаўчы орган ЕЗ указаў, што гэты захад можа быць разгледжаны ў будучым пакеце.
У якасці кампрамісу афіцыйныя асобы могуць прапанаваць частковую або паэтапную забарону. Менавіта так ідуць справы з цяперашнімі абмежаваннямі ЕЗ на расейскія сталёвыя паўфабрыкаты.
Нягледзячы на агульную забарону на сталь, расейскія слябы [напаўпрадукты металургічнай вытворчасці - заўв. рэд.] для паўторнай апрацоўкі па-ранейшаму дазволеныя да ўвозу ў ЕЗ да 2028 года.
Тое ж самае можна сказаць і пра чыгун - найважнейшы матэрыял для сталеліцейнага сектара. На ацэнкі European Aluminium, расейскія кампаніі зарабляюць на экспарце блізу 2,2 мільярда еўраў.
Перакрыцце газавых кранаў
Летась на долю Расеі па-ранейшаму прыпадала амаль 15% імпарту газу ў ЕЗ, і гэта нягледзячы на тое, што Еўропа павялічыла імпарт звадкаванага прыроднага газу з ЗША, Нарвегіі, Лібіі і Алжыра.
Больш за тое, такія краіны, як Бельгія і Гішпанія, нават павялічылі закупы газу ў Масквы ў 2023 годзе. Гэта азначае, што ЕЗ працягвае набіваць кішэні Крамля, купляючы газ.
Паводле звестак Цэнтра даследаванняў энэргетыкі і чыстага паветра, за апошнія два гады газавыя выплаты ЕЗ на карысць Расеі перавысілі 80 мільярдаў еўраў.
Аднак адмова ад расейскага газу – няпросты працэс. Многія краіны падпісалі доўгатэрміновыя кантракты, якія цяжка разарваць.
Адзін з дыпламатаў, які гаварыў на ўмовах ананімнасці, даў мала шанцаў на больш жорсткую адмову ад расейскага газу ў маштабах усяго блока. Акрамя таго, краіны ЕЗ заплюшчваюць вочы на расейскі ЗПГ, які праходзіць праз еўрапейскія парты, накіроўваючыся ў іншыя пункты прызначэння.
Аднак спыненне гэтай практыкі залежыць ад сталіц асобных краін, такіх як Францыя і Бельгія, а не ад брусэльскіх бюракратаў.
Барацьба з пасярэднікамі
Такія краіны, як Грузія і Арменія на Паўднёвым Каўказе, а таксама Казахстан у Цэнтральнай Азіі, мяжуюць з Расеяй або знаходзяцца ў непасрэднай блізкасці ад яе і маюць важныя гандлёвыя стасункі з Масквой.
Брусэль прызначыў былога пасла ЕЗ у ЗША Дэвіда О’Салівана спецпрадстаўніком ЕЗ па санкцыях, які будзе ездзіць па краінах былога Савецкага Саюза і ціснуць для захавання абмежаванняў.
Пакуль, здаецца, гэта працуе - і Арменія, і Казахстан публічна заявілі аб сваім намеры прытрымлівацца заходніх санкцый. Аднак Грузія пастанавіла не выконваць гэтыя правілы. Турцыя, Індыя і Кітай скарысталіся запатрабаваннем Масквы ў альтэрнатыўных гандлёвых шляхах.
Пекін пастаўляе тоны абсталявання, якое можа быць выкарыстанае расейскімі войскамі, якія ваююць ва Украіне. Хаця Брусэль разам з ЗША спрабуюць сачыць за абыходам санкцый, закрыць шчыліны хутчэй, чым іх адкрыюць памагатыя Пуціна, будзе нялёгкай задачай.
Фармальна Брусэль мае права прыпыніць увесь гандаль таварам, калі дзяржава не прыслухоўваецца да «індывідуальных захадаў і тлумачальнай работы ЕЗ».
Але для такога кроку патрабуецца аднагалоснасць усіх 27 краін Еўразвязу, што робіць планку вета даволі нізкай, асабліва калі нейкая краіна ЕЗ атрымлівае выгаду ад такіх продажаў.
Сказаць «не» расейскай атамнай энэргіі
Масква па-ранейшаму з'яўляецца важным для Еўразвяза гульцом у сферы атамнай энэргіі.
На той момант намеснік міністра энэргетыкі Украіны Фарыд Сафараў заявіў у лістападзе, што еўрапейскім краінам час спыніць супрацоўніцтва з расейскай дзяржкарпарацыяй па атамнай энэргіі «Расатам», якая цяпер пастаўляе паліва і паслугі шэрагу краін ЕЗ.
Хоць гэты сектар не з'яўляецца самай вялікай крыніцай даходу Масквы, ён дае велізарны рычаг «мяккай сілы» і дае расейскім дзяржаўным кампаніям доступ да адчувальнай еўрапейскай інфраструктуры.
Аднак бар'ерам для ўжывання больш жорсткіх захадаў зноў становіцца Вугоршчына. Будапешт цяпер пашырае атамную электрастанцыю «Пакш» пры падтрымцы «Расатама», а прэм'ер-міністр Віктар Орбан мае намер блакаваць усе санкцыі ў дачыненні да гэтага сектара.
Хаця ў кароткатэрміновай перспектыве няма ніякіх прыкмет таго, што ў Расеі заканчваюцца сродкі, эксперты адзначаюць, што наўрад ці яна зможа заставацца ў стане ваеннага канфлікту вечна.
Гэта азначае, што сітуацыя ўсё больш ператвараецца ў вайну на знясіленне паміж здольнасцю Масквы працягваць барацьбу і здольнасцю Захаду падтрымліваць Украіну.
Паколькі палітычныя рознагалоссі і эканамічныя праблемы перашкаджаюць ужыванню захадаў, якія маглі б мець найбольшы ўплыў на здольнасць Масквы фінансаваць ваенныя дзеянні, апошні раунд санкцый, хутчэй за ўсё, не стане нечым іншым, акрамя сімвалічнага жэсту.