Барыславаў Бярэза: Для Пуціна гэта будзе па-сапраўднаму трывожны сігнал
- 7.05.2024, 16:43
Кіраўнік Крамля стаў для Захаду "новым Лукашэнкам".
Сёння адбылася так званая інаўгурацыя Пуціна. Еўрапарламент і Парламенцкая асамблея Рады Еўропы заклікалі не прызнаваць кіраўніка Крамля легітымным прэзідэнтам, дэлегацыя з краін ЕЗ была таксама мінімальнай.
Ці стаў Пуцін “кульгавай качкай”? Пра гэта сайт Charter97.org пагаварыў з украінскім палітычным дзеячам, экс-дэпутатам Вярхоўнай Рады Барыславам Бярэзай:
- Пуціна мала турбуе, наколькі ён "кульгавая качка" у вачах Захаду, яго больш турбуе, наколькі ён выглядае паспяховым дыктатарам у вачах глабальнага Поўдня. Гэта для яго зараз галоўная арыентацыя, яму важна, каб у яго верылі тыя ж самыя партнёры з Ірана, Кітая, Паўночнай Карэі, таму што ад веры ў яго сілу залежыць тое, наколькі гатовы яны будуць яму дапамагаць. Калі яны ўбачаць, што Пуцін слабы, што ён нямоглы, бездапаможны і не можа дабіцца выніку, то скароціцца не толькі палітычная падтрымка, але і фінансавая, вайсковая. А ад гэтага Расея вельмі моцна залежыць.
Таксама трэба казаць аб тым, што Еўропе не ўдалося, на жаль, цалкам байкатаваць інаўгурацыю. Асабліва здзівіла тут Францыя, якая гучна і грозна заяўляла, што гатова адпраўляць ва Украіну вайскоўцаў, але раптам адпраўляе свайго амбасадара на інаўгурацыю. І вось гэта мяне здзівіла яшчэ больш. Напрыклад, тая ж Бэльгія планавала адправіць свайго прадстаўніка, але, усвядоміўшы ўсю ганебнасць сітуацыі, адмовілася ад такой ідэі.
Былі таксама Вугоршчына, Славакія, Грэцыя, Кіпр, і тут увогуле не дзіўна. Кіпр стаў дастаткова сур'ёзным фінансавым прыстанкам для расейцаў, туды пераехалі не толькі тыя расейцы, якія мне падабаюцца, але і тыя, хто знайшоў на Кіпры фінансавую гавань. Вугоршчына, Грэцыя і Славакія з'яўляюцца дастаткова адкрытымі партнёрамі Расеі ў складзе Еўразвязу. Вугоршчына яшчэ і прыцягвае скептычныя ў дачыненні да Украіны настроі, таму тут таксама без здзіўлення.
Што да прадстаўнікоў Афрыкі, то, хутчэй за ўсё, іх проста купілі, каб яны прыехалі і падзарабілі. А вось тое, што не было ні ЗША, ні Брытаніі, ні кіраўніка Еўразвязу, кажа толькі пра адно: у вачах Захаду Пуцін стаў новым Лукашэнкам, самаабвешчаным.
Частка галасоў, запісаных Пуціну, была атрыманая на акупаваных тэрыторыях. Калі ніхто не сумняваецца, што на самой тэрыторыі Расеі стае ідыётаў і імбецылаў, якія за яго прагаласавалі, то галасы, сабраныя на акупаванай тэрыторыі, дыскрэдытуюць сам працэс і дэлегітымізуюць выбары прэзідэнта РФ. Менавіта таму Захад не прызнае Пуціна паўнавартасным расейскім прэзідэнтам.
Кім яго будуць прызнаваць далей - пакажа толькі час. Калі новыя амбасадары будуць адпраўленыя ў Расею, а яны мусяць уручаць даверчыя граматы Пуціну, тады гэта будзе казаць пра тое, што Захад прызнае яго як прэзідэнта. Калі гэтага не будзе адбывацца, вось тады для Пуціна гэта будзе па-сапраўднаму трывожны сігнал, таму што адна з ягоных мэт у тым, каб яго прызналі роўным сярод роўных, каб з ім вялі перамовы як з тым, хто прымае ўдзел у фармаванні глабальнай геапалітыкі.
- Было шмат прагнозаў аб тым, што пасля інаўгурацыі Пуцін пойдзе на мабілізацыю, цяпер мы бачым эскалацыю - ядзерныя вучэнні, абвешчаныя Крамлём. Чаго чакаць ад Расеі на новым тэрміне Пуціна?
— Вучэнні аб выкарыстанні тактычнай ядзернай зброі, менавіта тактычнай, а не стратэгічнай, дастаткова абсурдныя. Цяпер гэта фактычна палітычны інструмент, а не праява нейкай ваеннай моцы. Пуцін традыцыйна пачаў пагражаць (гэта ўжо дваццатая ці дваццаць першая пагроза выкарыстання ядзернай зброі за апошнія два гады) з адзінай прычыны - у яго больш няма ніякіх іншых аргументаў, каб уплываць на Захад.
У Пуціна няма ніякіх козыраў у рукаве і джокераў у калодзе, увесь набор аргументаў, які ў яго раней быў, скончыўся. Таму ядзерная зброя засталася апошняй, але і яна ўжо не дзейнічае так, як дзейнічала раней. Тут працуе эфект паводле прынцыпу хлопчыка, які крычаў: "Воўк!"
Дочкі Пуціна жывуць у Еўропе, дачка Лаўрова жыве ў Нью-Ёрку, дзеці практычна ўсёй расейскай эліты жывуць у Еўропе ці Амерыцы. Таму калектыўны Захад разумее, што біць па Еўропе ці Амерыцы ядзернай зброяй Расея не будзе. У гэтым выпадку пагрозы застаюцца пагрозамі.
Ядзерны шчыт Захаду настолькі моцны, што пераможцы не будзе, але Расея дакладна саступіць. Таму на Захадзе не жадаюць ядзернай вайны, яны ўсведамляюць, што магчымыя страты, і павага да чалавечага жыцця выклікае ў іх як раз стрымліванне эмоцый. А вось Расея з яе культам смерці, абыякавасцю да чалавечага жыцця, нават да жыццяў сваіх грамадзян, якраз і педалюе пытанне ядзернай вайны.
Нельга забываць яшчэ пра адзін момант. Пуцін на сённяшні дзень знаходзіцца ў сітуацыі, калі ён ужо зайшоў за ўсе магчымыя лініі. Адзінае, што ў яго засталося, гэта пагрозы Захаду для кансалідацыі расейскага грамадства. Ён парушыў усе нормы і парадкі ў свеце, зараз можа прапаноўваць расейцам толькі "пайсці на Вашынгтон".
Пуцін ніколі не будзе пачынаць вайну з ЗША, але прапаноўваць гэта сваім міньёнам і сваім прыгонным можа, таму што, па-першае, гэта цешыць іх самалюбства, а па-другое дапамагае кансалідаваць ядзерны электарат супраць нейкага віртуальнага ворага. Яны ж і так ваююць з віртуальным NАТО ва Украіне, а зараз яшчэ і ваююць у думках з Вашынгтонам. Нічога новага.
- На выходных выданне Financial Times пісала, што Расея можа рыхтаваць дыверсіі і тэракты ў Еўропе, а польская контрвыедка паведаміла, што Пуцін хоча правесці «спецаперацыю» супраць адной з краін Балтыі. Як будзе адказваць Захад?
- Цяпер складана спрагназаваць адказ Захаду з прычыны таго, што незразумела, якая форма будзе абраная Пуціным для гэтых «спецаперацый». Напрыклад, забойства Літвіненкі (экс-супрацоўнік КДБ, суаўтар кнігі «ФСБ узрывае Расею» Аляксандр Літвіненка ў лістападзе 2006 года памёр у Лондане ў выніку атручэння палоніем-210, — рэд.) прывяло да таго, што высылалі дыпламатаў. Былі іншыя дзеянні, якія прыводзілі да абразання фінансавых кантактаў і ўзмацнення санкцый.
Тут варта згадаць, што нядаўна ў Нямеччыне былі затрыманыя расейскія шпіёны, гэта грамадзяне краіны, якіх фактычна завербавалі расейскія спецслужбы. Яны шпіёнілі за базамі, перамяшчэннямі тэхнікі ў бок Украіны, а таксама павінны былі знаходзіць слабыя месцы ў сістэме аховы нямецкіх вытворчасцяў вайсковай тэхнікі. Гэты факт кажа пра тое, што расейцы шукаюць магчымасці для ўчынення тэрактаў на вайсковых прадпрыемствах: падпалы, дыверсіі, выбухі і ўсялякія працэсы, якія маглі б парушыць вытворчасць зброі і перадачу яе Украіне. Вось гэтага трэба чакаць.
Таксама не трэба забывацца на выбухі на зброевых складах у Еўропе і Украіне, за якімі стаяць расейскія спецслужбы. Таму фарматы "спецаперацый" могуць быць абсалютна рознымі, але і адказы могуць зараз быць усялякімі. Калі ж вас цікавіць пытанне вайсковага ўдзелу Еўропы ў вайне, то яно можа быць толькі ў тым выпадку, калі будзе ўчыненая вайсковая атака на адну з краін Альянсу.